Vorig jaar maart (2014) kreeg ik de diagnose borstkanker. Vanaf die tijd leefde ik in een achtbaan en was/is er altijd kermis in mijn hoofd. Iemand raadde mij aan om te gaan bloggen zodat ik niet iedere keer mijn verhaal opnieuw hoefde te vertellen. Dit leek mij inderdaad een mooi platform om mijn kermis een plek te geven. Zo konden mijn lieve vrienden, familie, collega’s, kennissen en ander gespuis lezen hoe het met mij ging. Niet bijster origineel maar wel mijn verhaal. Ik kreeg er, gek genoeg, steeds meer lol in om mijn ervaringen op te schrijven. Mijn blogavonturen, overpeinzingen, angsten maar ook vrolijke momenten zijn nu gebundeld in het boek ‘Gewoon K’. Waarom de titel ‘Gewoon K’? Nou, omdat het leven soms gewoon kut is of gewoon klote of iets anders k- erigs. Let op! Het is zeker geen triest of verdrietig verhaal. Daar ben ik a. de persoon niet voor en b. daar was de uitslag ook niet naar.